Nic na siłę.

Już powinnam spać. Wstaję rano do pracy. Ale jednak chcę coś jeszcze napisać. Mój nastrój ostatnio się poprawił. Cały intensywny tydzień, między innymi związany z moimi 30 urodzinami, nie dawał mi czasu na myślenie o niczym innym. Chciałabym tak cały czas. Wiem, że to minie. I po prostu znajduję sobie wiele zajęć naraz, nie zawsze to ogarniając i zapominając o rzeczach ważnych. Ah... Moja pamięć jest okropna. Zapamiętuję to co nie trzeba.

Jednak praca najlepsza na wszystko. W tygodniu jakoś tak nie myślałam. Wracałam do domu i byłam po prostu zmęczona i kładłam się spać. Wtedy się nie myśli. Chociaż sny też nie były najprzyjemniejsze. Teraz mam cel. Instrument. Sprawia mi to przyjemność i czas leci miło. Oby szybko nie minęło. 

Kupiłam ukulele.

Sobotni wieczór przy drinku. I Festiwalu opolskim. Amfiteatr prezentuje się całkiem inaczej niż na żywo. Co telewizja robi z rzeczywistością.... ale nie o tym.

Jak znaleźć na nowo radość? Już nic mnie nie cieszy. Kiedy to się stało? Uleciała ze mnie taka szczera radość. Zrobiłam się takim smutasem. Ja tego nie chcę.

Miał być dłuższy wpis, ale więcej mi się nie chce pisać.